Сүйе білген адам, сүйгенін сүйей де біледі. Сол үшін отқа да жанады, суға да батады. Мэлс Аяулымды алғаш жолықтырған күннен бастап, көкейіндегі күдікті ойын, сымбатты сұңғақ бойын түзей бастайды. Аяулымда дәл сондай тәтті күй кешеді. Бірақ екі ғашықтың ертеңгі болашағына бұлыңғыр бұғау салынады. Себебі Мэлс - мезі еткен темір арбаның тежеп ұстайтын тұтқыны еді. Ал Аяулым болса әдемі, сұлу өз ортасының үмітті шам шырағы болатын. Сондықтан екі ғашықтың ертеңгі күнінің еншісі елеусіз қала ма, жоқ ? Ол бір тәңірінің өзіне аян!
Драма